Abyś nie zapomniał, po co są łzy i śmiech

Ten post poświęcony jest trzem najpiękniejszym filmom, jakie znam. 

•  Nietykalni, rok 2011. Scenariusz Olivier Nakache, Eric Toledano. Muzyka L.Einaudi, reż. Nakache, Toledano

Ten film ma dla mnie wymiar osobisty, taka mała perełka w otchłaniach banalności i przewidywalności współczesnych produkcji. Chyba każdy zobaczy w nim coś innego, to czyni go uniwersalnym. Brak tu moralizatorstwa, tchnienie świeżości. Humor i radość życia jako remedium dla choroby, cierpienia. Nasuwa mi się powiedzenie... Dla przeciwwagi trudności życia Bóg dał człowiekowi trzy rzeczy: nadzieję, sen i śmiech.

Nietykalni wybrane sceny/best moments

• Służące, rok 2011. Scenariusz Tate Taylor, muzyka T.Newman, reż. Tate Taylor

Świat nie jest rajem ani piekłem, zwykle jest czymś pośrodku. Zawsze byli na nim równi i równiejsi. Życie ukazane z perspektywy tych pomijanych: czarnych służących, małych dzieci, outsiderki która nie chce być kurą domową ale ma swoją wrażliwość.Scenę poniżej wybrałam celowo...

Skeeter dostaje lekcję życia od starej piastunki - link

- Przed czym się tu chowasz?

- Muszę powiedzieć mamie,że nikt mnie nie zaprosił na bal.

- Nic nie szkodzi. Nie musimy o tym nikomu mówić.

- Chłopaki mówią, że jestem brzydka. Mama była trzecią Wicemiss Karoliny Południowej.

- Przestań się nad sobą użalać. To dopiero brzydkie. Brzydota siedzi w środku człowieka.

  Brzydki jest ten, kto wredny, jak te chłopaki.Ty taka nie jesteś,prawda?

 Każdego dnia...Każdego dnia, póki nie legniesz w grobie, musisz podejmować decyzje.

  Musisz zadawać sobie to pytanie."Czy wierzę w to,co plotą głupcy? 
 Słyszysz mnie?? "Czy wierzę w złe rzeczy,które głupcy o mnie wygadują?" Dobrze? 
 A co do twojej mamy...

 To nie ona wybrała sobie życie.To życie pokierowało nią. Za to ty...uczynisz ze swoim coś wspaniałego. Zobaczysz. Wracamy do domu i na bal.  

• Patch Adams, rok 1998. Scenariusz Steve Oedekerk, reż. T. Shadyac, muzyka M. Shaiman

 Tak, Patch Adams naprawdę istnieje. Nie boi się wygłupiać aby wywołać radość u chorych dzieci i ubierać śmieszną kulkę na nos. Każdy człowiek, który zmienił coś w życiu innych, nieważne czy na lepsze czy na gorsze, kiedyś postanowił iść swoją drogą, nie wierzyć w to co wszyscy, łamać reguły by tworzyć nowe.  Łatwiej podążać za stadem, prawda?

- Ile widzisz palców?
- Cztery.
- Cztery?! Kolejny idiota...
(...)
- Palce. Jak brzmi prawidłowa odpowiedź?
- Jesteś jednym z tych inteligentów,co zawsze znają prawidłową odpowiedź?
Witaj w prawdziwym życiu. Ile palców widzisz?
- To są cztery palce, Arturze.
- Nie, nie. Spójrz na mnie.
- Co?
-Koncentrujesz się na zagadnieniu.Dlatego nie dostrzegasz rozwiązania.Nie koncentruj się na zagadnieniu.
Spójrz na mnie! Ile palców widzisz? Patrz poza palce. Ile palców widzisz?
- Osiem.
-Tak! To prawidłowa odpowiedź.Widzieć to, czego inni nie widzą.To, czego inni wolą nie widzieć...ze strachu, z wygodnictwa, z lenistwa.Każdego dnia od nowa widzieć cały świat.Jesteś na dobrej drodze.Jeśli nie dostrzegłbyś tu niczego poza zwariowanym, zgorzkniałym starcem, nie byłoby Cię tutaj.
-Co widzisz, gdy patrzysz na mnie, Arturze?
-Zakleiłeś mój kubek.